حتما در کاتالوگ دوربین های مداربسته به واژه WDR برخورد کرده اید و براتون سوال شده WDR چیست؟ WDR در دوربین مداربسته مخفف عبارت Wide Dynamic Range، به معنی بازه ی دینامیکی بالا است. استفاده از تکنولوژی WDR، زمانی اهمیت پیدا می کند که سوژه در محیطی کم نور، در کنار فضایی بسیار روشن قرار می گیرد. هنگامی که بخشی از عکس بسیار روشن و بخش دیگر آن فوق العاده تاریک باشد، جزئیات در آن به خوبی دیده نمی شود و ممکن است سوژه کاملا تاریک شود. از این رو تکنولوژی WDR به ما در تشخیص بهتر جزئیات تصویر کمک می کند و سبب ایجاد تعادل نور در محیط های روشن و تیره می شود. در ادامه می خوانید:

دوربینی با تکنولوژی WDR از دو چیپِ پردازشِ تصویر تشکیل شده است. چیپ اول با سرعت شاتر بالا، وظیفه ثبت جزئیات فضای پر نور تصاویر را به عهده دارد. چیپ دوم، با سرعت شاتر پایین تر، جزئیات تصویر محیط های کم نور را پردازش می کند.

به این ترتیب به طور همزمان، از یک منطقه می توان دو فریم دریافت کرد. از ترکیب این دو فریم توسط پردازشگر، تصویری با نور یکنواخت ثبت می شود و جزئیات در تصویر به دست آمده در هر دو زمینه ی تاریک و روشن نمایش داده می شود.

واحد اندازهگیری WDR دسی بل (db) هست. هر چه این عدد بزرگتر باشد کیفیت تصویر آن دوربین بهتر خواهد بود. به عنوان مثال 113db از 56db بهتر است.

به دلیل تجهیزات سخت افزاری تکنولوژی WDR در دوربین مداربسته، قیمت دوربین هایی که دارای این قابلیت هستند نسبت به دوربین های معمولی گران تر است. از این رو شرکت های فعال در حوزه دوربین مداربسته از جمله هایک ویژن تلاش کردند بدون تجهیزات سخت افزار و با کمک نرم افزار و پردازش تصاویر از قابلیت WDR در تصاویر استفاده کنند.

از این رو تکنولوژی نرم افزاری DWDR را معرفی کردند. DWDR مخفف Digital Wide Dynamic Range است. در این روش، تصاویر با طیف های گسترده نوری، به صورت نرم افزاری و بدون نیاز به دو چیپ تصویر، پردازش می شوند.  به همین دلیل، تاثیر آن بسیار ناچیز است و تفاوت بسیاری با WDR دارد.

به طور کلی در حال حاضر دو نوع WDR در دسترس است. WDR حقیقی یا همان True WDR و WDR دیجیتال یا همان DWDR. 

عموما تصور می شود Digital WDR چون دیجیتال است دارای WDR بهتری است. در حالی که در DWDR برای جبران کمبود نور از طریق نرم افزار عمل می کند و جزییات خوبی را به نمایش نمی گذارد. در حالی که در دوربین هایی با قابلیت WDR، سخت افزارهایی تعبیه شده است که با تکنیک سرعت شاتر و دو تصویر کار می کند.

به همین دلیل در بازار به WDR سخت افزاری  WDR حقیقی یا واقعی گفته می شود. در هر حال True WDR از DWDR عملکرد بسیار بهتر و متفاوت تری دارد.

به عنوان مثال تفاوت بین فناوری WDR حقیقی با DWDR مانند تفاوت بین زوم دیجیتال و زوم اپتیکال است. زوم اپتیکال بزرگنمایی تصاویر را بدون کاهش کیفیت ارایه می دهد. در حالی که  زوم دیجیتال بزرگنمایی را با افت کیفیت ارایه می دهد. کیفیت تصویر DWDR نیز تفاوت بسیار کمی با تصویر اصلی دارد. اما در مجموع وجود آن در دوربین بهتر از نبودنش است.

HLC در دوربین مداربسته مخفف کلمه High Light Compensation است. تکنولوژی HLC دوربین مداربسته باعث کاهش نقطه های پر نوری می شوند که در تصویر هستند.

به عنوان مثال نور چراغ های ماشین را کاهش می دهد. در این صورت با کاهش نور و قابلیت HLC هم می توانید پلاک خودرو را بخوانید و هم جزییات ماشین را بهتر ببینید.

BLC مخفف Backing Compensation می باشد. BLC در دوربین مداربسته عملکرد مشابه WDR دارد. این دو قابلیت باعث جبران نور پس زمینه می شوند. اما تفاوت WDR با BLC در نوع تکنولوژی استفاده شده در این قابلیت هاست. تکنولوژی BLC برخلاف WDR نرم افزاری است و تا حدودی جسم را از تیرگی خارج می کند و بهبود می بخشد. از این رو BLC از WDR ضعیف تر است. در واقع قابلیت BLC با روشن کردن سوژه مورد نظر ممکن باعث شود جزئیات در پس زمینه از بین برود. اما در WDR هم سوژه روشن می شود و هم اینکه جزئیات پس زمینه حفظ خواهد شد.

قابلیت HLC همانطور که قبلا گفتیم به منظور جبران نور شدید است. HLC از کور شدن دوربین به دلیل نور شدید اتومبیل در شب جلوگیری می کند. در حالی که قابلیت BLC و WDR به منظور جبران نور پس زمینه طراحی شده اند. بنابراین تکنولوژی BLC و WDR کمک می کنند زمانی که سوژه در مقابل یک منبع نور شدید مثلا پنجره یا درب قرار دارد سیاه دیده نشود. بنابراین می توانیم بگوییم عملکرد HLC با WDR و BLC کاملا فرق دارد. اما تمامی قابلیت های گفته شده به بهبود کیفیت تصویر و جزئیات کمک خواهد کرد.

در مناطق سردسیر که دایما آب و هوای برفی دارند باید در انتخاب دوربین مداربسته دقت لازم را کرد. زیرا ممکن است بعد از بارش برف، تابش نور آفتاب بر روی برف مانند آینه عمل کرده و نور خورشید را چند برابر کند. از این رو در صورتی که دوربین دارای قابلیت WDR و HLC نباشد حتما در ضبط تصاویر و جزئیات با مشکل روبرو خواهید شد.

• دربهایی که به سمت محیط های بیرونی پر نور هستند
• پارکینگ هایی که به سمت نور هستند در حالیکه محیط داخلی بسیار کم نور است
• اتاق هایی که دارای پنجره های به سمت نور می باشند

واحد اندازهگیری بازه داینامیکی دوربین مداربسته یا همان Wide Dynamic Range دسی بل “db” است. دوربین های معمولی دارای بازه داینامیکی حدود 50db هستند. بنابراین هر دوربینی که دارای بازه داینامیکی بیش از 50db باشد می توان گفت دارای قابلیت wdr است.

چشم انسان حدودا دارای بازه داینامیکی 160db است. پس هر چه میزان WDR دوربین مداربسته به این بازه نزدیک تر باشد، قابلیت آن دوربین در تعدیل نور و نشان دادن جزئیات بهتر است.