برای مهندسی دی‌ان‌دی افراد فقط داشتن یک تار مو کفایت می‌کند. دی‌ان‌ای از تار مو استخراج می‌شود و با استفاده از تکنیکی به نام واکنش زنجیره‌ای پلیمراز (PCR) میلیون‌ها بار تکثیر می‌شود. در دهه‌ی ۱۹۹۰، کری مولیس، زیست‌شناس آمریکایی، اولین‌بار این طرح خلاقانه‌ی تجاری را ارائه داد.

در صورت که نیاز به مشاوره و خرید یا نصب در زمینه تلفن سانترال و یا دوربین مدار بسته و یا سوئیچ شبکه را دارید لطفا با شمارهای 02188354375 و یا 09121988790 تماس بفرمایید.

مولیس که در دهه‌ی ۱۹۸۰ به ابداع تکنیک واکنش زنجیره‌ای پلیمراز کمک کرده بود، در سال ۱۹۹۳ برنده‌ی جایزه‌ی نوبل شد. شرکت تجاری مولیس با نام «استارژن» شناخته می‌شد و امیدوار بود که ازطریق فروش جواهرات پرشده از دی‌ان‌ای افراد معروف، کسب درآمد کند.

به‌گزارش وبسایت اکونومیست، ایده‌ی یادشده هرگز کاملاً عملی نشد؛ اما این شکست شمار زیادی از از شرکت‌های جدید که امیدوارند از انسان‌های مُرده یا حتی دیگر گونه‌های منقرض‌شده طلا استخراج کنند، از فعالیت بازنداشته است.

به‌عنوان مثال، «پالئو» استارتاپی بلژیکی است که پروتئین‌های مصنوعی را برای تجارت گوشت مصنوعی تولید می‌کند. هرمس سنکتروم، مدیرعامل این شرکت بلژیکی، تا‌ حدی به‌دلیل «شیفتگی به دوران ماقبل تاریخ از زمان کودکی» به‌سمت چنین کسب‌وکاری رفته است. وی علاقه دارد که تجارت خود را در راه ساخت همبرگرهای ماموت پشمالو گسترش بدهد.

پالئو با همکاری مرکز پالئوژنتیک در سوئد، قطعات به‌جامانده‌ی دی‌ان‌ای ۱٫۲ میلیون ساله را از دندان‌های ماموتی به‌دست آورده که در زمین‌های همیشه یخ‌زده‌ی سیبری یافت شده است. قطعات باقی‌مانده‌ی دی‌ان‌ای ماموت‌ها با دی‌ان‌ای فیل‌های آسیایی و آفریقایی، نزدیک‌ترین خویشاوندان زنده‌ی ماموت‌ها‌، ترکیب شدند تا آن چیزی را بازسازی کند که شرکت امیدوار است نسخه‌ی ماموتی ژن تولیدکننده‌ی پروتئین میوگلوبین باشد. این پروتئین به گوشت طعم غنی و رنگ قرمز تازه می‌بخشد.

سپس، آن ژن به دی‌ان‌ای مخمر وارد شد و به‌طور صحیح روند تولید میوگلوبین ماموت را آغاز کرد. در گام بعد، پروتئین با موادی مانند نشاسته‌ی سیب‌زمینی، روغن، نمک و چاشنی‌های دیگر ترکیب شد تا طعم و بافت همبرگر واقعی را پیدا کند. پالئو در سند ثبت اختراع خود ادعا می‌کند که میوگلوبین باعث ایجاد طیف وسیعی از واکنش‌های شیمیایی بین سایر مواد موجود در همبرگر می‌شود و طعم‌هایی را به‌وجود می‌آورد که به هیچ روش دیگری دست‌یافتنی نیستند.

سنکتروم به‌نوبه‌ی خود معتقد است که طعم همبرگرهای گوشت ماموت «تند و تیزتر» از همبرگر گوشت گاو معمولی است. این شرکت در اولین دور جذب سرمایه‌ی خود در ماه فوریه ۱۲ میلیون یورو (۱۳٫۱ میلیون دلار) به‌دست آورد. مسئولان شرکت یادشده می‌گویند که گوشت ماموتشان به زودی دردسترس عموم قرار خواهد گرفت. براساس گزارش‌ها، توجه چندین تولیدکننده‌ی برگر گیاهی و یک پارک تفریحی با موضوع عصر یخ‌بندان به گوشت ماموت جلب شده است.

ناگفته نماند که پالئو تنها شرکت علاقه‌مند به اکتشاف در گوشت ماموت نیست؛ زیرا شرکت کشت گوشت استرالیایی وُو (Vow) ادعا می‌کند که با تزریق میوگلوبین ماموت مهندسی‌شده به سلول‌های بنیادی آزمایشگاهی مشتق‌شده از گوسفند، توده‌ای به‌اندازه‌ی توپ والیبال از این مواد ساخته است.

گلتور نیز استارتاپی است که بیش از ۱۰۰ میلیون دلار جمع‌آوری کرده و به‌سراغ دیگر گونه‌های منقرض‌شده از فیل‌سانان عظیم‌الجثه‌ رفته است. این شرکت دی‌ان‌ای توالی‌یابی‌‌شده‌ی ماستودون (پستانداری منقرض‌شده شبیه به فیل) را به‌دست آورد و از آن برای تولید کلاژن، پروتئین موجود در پوست و تاندون‌ها، استفاده کرد. این مواد درنهایت به ژلاتین برای تولید انواع پاستیل‌ها تبدیل شد.

فقط حیوانات منقرض‌شده نیستند که از نگاه این شرکت‌ها ممکن است ارزشمند باشند. شرکت هیکلز، تولید‌کننده‌ی بریتانیایی لوازم آرایشی و بهداشتی، در تلاش است تا رایحه‌ای خاص از گل‌های منقرض‌شده را برای استفاده در عطر مهندسی‌ کند.

گلتور نیز کلاژن انسانی را برای استفاده‌ی انحصاری در تجارت لوازم آرایش و بهداشتی تولید کرده است. با این روند، شاید در‌ آینده مهندسی‌کردن دی‌ان‌ای افراد معروف نیز موفقیت‌آمیز باشد.